بررسی مقایسه تاثیر دو نوع بازخورد “کتبی” و “کتبی شفاهی” در ارزیابی تکوینی بر مهارت تفسیر گازهای خون شریانی در پرستاران بخش مراقبت ویژه

مقدمه: در فرآیند آموزش مداوم، پرستاران به عنوان یکی از مهمترین مخاطبان در محیط‌های بیمارستانی نیازمند توسعه آموزش و فراگیری به منظور ارتقاء عملکرد خود هستند. پژوهش حاضر بر اساس نیاز یادگیری مناسب و عمیق پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه به مهارت تفسیر گازهای خون شریانی در مراقبت از بیماران بدحال و تأثیر ارزیابی تکوینی همراه با ارائه بازخورد مناسب در ایجاد این مهارت انجام شده است. روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است که در آن، 90 نفر از پرستاران شاغل به کار در بخش‌های مراقبت‌های ویژه سه بیمارستان شرکت کردند. نمونه‌های این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. مهارت تفسیر گازهای خون شریانی پرستاران قبل و بعد از اجرای مداخله آموزشی اندازه گیری شد. سپس یافته‌ها با کمک روش‌های آماری توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین نمرات پیش آزمون در گروه بازخورد کتبی شفاهی، در گروه بازخورد کتبی 27/2 ± 93/12 و در گروه کنترل 51/2 ± 43/12 بود. همچنین بین سه گروه در ابتدای مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت (157/0 = P)، و میانگین پس آزمون در گروه بازخورد کتبی شفاهی 58/1 ± 33/20، و درگروه بازخورد کتبی 84/1 ± 40/18، و در گروه کنترل 56/1 ± 96/15 بود. پس از انجام مداخله میانگین نمرات گروه‌ها با هم اختلاف معنی داری داشت (001/P < 0). نتیجه گیری: استفاده از ارزیابی تکوینی همراه با ارائه بازخورد کتبی و شفاهی در فراگیران، می‌تواند موجب بهبود مهارت تفسیر گازهای خون شریانی شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود از ارزیابی تکوینی همراه با ارائه بازخورد کتبی و شفاهی در برنامه‌های آموزشی استفاده شود.